Sommigen zullen het al weten, de meesten nog niet. Ik ben met mijn studie gestopt. Ja. Ik ben er zelf ook nog een beetje van ondersteboven. Heel erg lang heb ik erover nagedacht. Tegen het eind van mijn vakantie heb ik de knoop doorgehakt. Ik kap ermee. Niet definitief (dat is in ieder geval niet mijn intentie!), maar een jaar. Daar heb ik in essentie twee redenen voor:
1. Ontdekken wat en hóe ik wil studeren.
Een reden om te stoppen, was mijn studiekeuze. Hoewel ik binnen psychologie mijn draai begin te vinden, vind ik 1 studie te weinig uitdagend. Maar ja, dan moet er dus een studie bij. En daar zat 'm weer het probleem. Economie, sociale geografie, rechten? Alles kan. Op zich. Bovendien blijft nog altijd het probleem "universiteit" bestaan. Het lijkt me dus ook een goed idee om daar iets aan te doen. Ofwel door iemand te vinden die tegen de opleidingen kan zeggen dat ze zich niet aan moeten stellen. Ofwel door te accepteren dat het niet gaat werken zoals ík dat in mijn hoofd heb. En dan natuurlijk een weg proberen te vinden, waar ik tevreden mee ben. (Dat wordt dan een leerzaam puntje ;)).
2. Om meer te doen met wat ik écht leuk vind.
Afgelopen jaar heb ik gestudeerd, met name omdat het 'moest'. Ja, ik weet wel dat ik dat diploma nodig heb, ooit. Maar van intrinsieke motivatie was niet echt te spreken. Ik heb niet gestudeerd omdat ik het echt wílde. Ik studeerde omdat het 'hoorde'. Dat is nu eenmaal wat je gaat doen na je vwo eindexamen. Later zou ik dan dat ***diploma hebben en verder keek ik niet. Het moest maar.
Het moge duidelijk zijn dat dat niet de goede strategie is. Maar wat dan wel? Het enthousiasme voor het fenomeen studeren ging er zo vlug niet komen. Ik denk dat dat tijd nodig heeft. En dat hoop ik ook. Anders wordt het in de toekomst nog lastig. De volgende vraag was wat ik wél leuk vind om te toen, als het dan niet studeren is. Het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat ik het leuk vond om met de problematiek (en positieve dingen!) rond hoogbegaafdheid bezig te zijn. Gelukkig heb ik daar door het boek ook een aantal waardevolle kansen voor gekregen. Ik werd van weinig dingen zó blij als een nuttige bijdrage kunnen leveren. Bovendien was het afgelopen jaar voor mij - op dat gebied - ook ontzettend leerzaam. Reden voor een vervolgje dus. Dit jaar heb ik tijd én zin om er vol in te duiken. Dat ben ik dus ook zeker van plan.
Het (niet-)schooljaar is amper bezig en ik merk al verschil. Ik ben zo veel blijer en enthousiaster. Met alle plezier besteed ik hier een avond, of zelfs weekend (en weekenden zijn heilig ;)) aan. Ik heb een to-do lijstje en daar komt iedere dag meer bij dan ik eraf weet te krijgen. Demotiverend? Een beetje misschien. Het is zó veel. Maar ik herinner mezelf er telkens aan dat het niet hóeft. Ik wil deze dingen alleen omdat ik ze leuk vind. Niemand verplicht mij, wanneer ik het niet doe heeft het geen consequenties. Zo anders dan studeren! En nu ik mijn leven volledig zélf kies en zélf vormgeef, kan ik er meer, langer en intensiever mee bezig zijn. En dat voelt goed! Mijn hoofd zit voller met dromen en plannen dan ik ooit had durven hopen.
Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad! Laten we hopen dat dat zo blijft :)
