Het is een beetje raar, om zo weinig te schrijven te hebben. Ik zou pagina's vol kunnen schrijven over de ziekenhuisbezoeken van de afgelopen maanden. Maar dat vind ik zelf niet interessant. En hoewel ik het doel van deze blog ('hoe het mij verder vergaat') best breed kan trekken, moet het toch een beetje met hoogbegaafdheid te maken blijven hebben.
En ik ben natuurlijk nog steeds hoogbegaafd, daar verandert zo'n ziekte niets aan. Ik merk er alleen wat minder van. Als je eigenlijk alleen maar op de bank kunt zitten, is er geen verhaal. Goed, er is verveling. Maar dat hoef ik niet op mijn hoogbegaafdheid af te schuiven. Dat hoort kennelijk bij ziek zijn.
Nu ik steeds meer kan en mag, word ik steeds minder patiënt en steeds meer weer hoogbegaafde (en een heleboel andere dingen, maar daar wil ik het hier niet over hebben). Het vreemde is dat er nu heel sterk twee kanten zijn ontstaan. En die hebben momenteel maar erg weinig met elkaar te maken. Aan de ene kant blijf ik patiënt. Hoewel ik, als alles goed gaat, pas over 5 maanden weer naar het Radboud in Nijmegen moet, krijg ik wel veel fysiotherapie. En dat een dokter heeft gezegd dat mijn been weer alles mág, wil niet zeggen dat dat been ook alles kán. Dat brengt natuurlijk frustratie met zich mee. Want verdorie: ik wil nu eindelijk wel eens lopen! En heel veel trainen. Zodat mijn spieren mij weer kunnen dragen, want dat zou toch wel leuk zijn. Dat stuk is nog steeds behoorlijk saai (zeker om over te vertellen).
Die andere kant, de hoogbegaafde, krijg het steeds drukker. Dat komt omdat het patiënt-zijn steeds minder beperkt. Ik kan meer, ik hoef minder naar Nijmegen (van hier toch een hele rit), ik heb simpelweg meer opties om dingen te doen. Zo staan er twee lezingen op het programma en ben ik afgelopen week te horen geweest in het radioprogramma Met het oog op morgen, van de NOS.
Ik kan nu ook weer vooruitkijken. Naar het volgen van een studie. Nou één, ik wil er natuurlijk nog steeds twee. Zoals iedereen op deze blog heeft kunnen lezen, liep het allemaal niet heel lekker op de universiteit vorig jaar. Maar goed, ik zal toch een diploma 'moeten' halen, dus volgend jaar komt de herkansing.
Ik dacht helemaal te weten hoe ik dat ging doen (economie en psychologie in Utrecht en wegens roosterproblemen een jaar vertraging voor lief nemen). Dat is afgelopen week weer op losse schroeven komen te staan, onder andere door het radio-interview. Erasmus Universiteit, TU/e, UvA. Er zijn universiteiten die graag wat extra's willen doen voor een student als ik. Die het mogelijk willen maken voor mij om twee studies te volgen. En hoewel ik het liefst in Utrecht blijf, ga ik daar op zijn minst een keertje praten. Wie weet waar ik dan terecht kom. En in Utrecht zelf heb ik via Alexander Rinnooy Kan (een van de meest invloedrijke mensen in Nederland) zicht gekregen op een afspraak met de directeur Onderwijs. Als díe niks mogelijk kan maken, dan geef ik Utrecht op. Maar tot die tijd heb ik hoop.
Dus de komende tijd staat voor de zoveelste keer in het teken van 'studiekeuze', hoewel het in dit geval meer om de keuze van de universiteit gaat. Voor het eerst heb ik er vertrouwen in dat het doen van twee studies gaat lukken. Is het niet in Utrecht, dan wel in Rotterdam. En dat is een heel fijn gevoel :)
