November 2010
Langzaamaan begin ik te wennen aan het leven op de Universiteit. Het ritme van het oersaaie huiswerk inleveren. De verplichte colleges, die gelukkig plaatsvinden in lokalen met ramen. De vragen van studiegenoten over mijn studies. Van de hele ellende eigenlijk. Ik begin te beseffen dat ik er voorlopig aan vast zit en dat ik wel zal móeten. Een keus heb ik simpelweg niet, hoe frustrerend het is. De weken vliegen voorbij en alles gaat maar zo zijn gangetje.
Tot de tentamentijd aanbreekt. En ik geef het toe, steek de hand in eigen boezem. Dit keer heb ik het eens goed verprutst. Griezelig dichtbij zijn de tentamens. En ik ben nog niet begonnen. De paniek slaat toe. En dat is terecht. Stiekem zijn de tentamens van twee studies best wel veel werk. De stof beslaat een vijftal boeken en de meest uiteenlopende vakgebieden. Ik heb het gevoel dat ik nu de prijs moet betalen voor mijn luiheid het afgelopen blok. Had ik mijn motivatie nu nog maar gehad!
Als ik in de brugklas had gezeten had ik me voor mijn eerste echte toetsen te pletter geleerd om er maar zeker van te zijn dat ik een goed cijfer zou krijgen. Maar hier op de Uni heb ik misschien niet eens genoeg gedaan om een voldoende te halen. Balen. Ik erger me aan mezelf. Want waarom krijg ik het niet voor elkaar om gedisciplineerd op tijd te gaan leren? Waarom stel ik het allemaal zo vreselijk lang uit? Waarom kan ik niet gewoon mijn verstand op nul zetten en het maar gewoon doen? Misschien is het dat verzet tegen autoriteit dat zo veel hoogbegaafden kenmerkt. Misschien heb ik gewoon nooit leren doorzetten omdat het niet nodig was. Misschien zit het wel een beetje in mijn karakter. Waarschijnlijk is het allemaal van invloed. Maar daar hebben ik nu bijzonder weinig aan! Soms hoop ik dat ik een vak niet haal, zodat ik wakker word en besef dat het wél nodig is om mijn boeken open te slaan. Dat ik dat dan het volgende blok kan. In ieder geval neem ik me voor om volgend blok mezelf te gaan verbeteren. Niet de eerste keer. Maar ik probeer het toch.
En nu? Nu ga ik keihard leren. Want het schrijven van deze blog valt zonder twijfel in de categorie Studie Ontwijkend Gedrag!
Hee Ellen!
BeantwoordenVerwijderenEindelijk eens tijd om je blog op te zoeken en ik moet zeggen, ik herken je verhalen! Tenminste, voornamelijk dat onderpresteren, nauwelijks iets doen en veel te laat beginnen met leren, maar dan ook nog hoge cijfers halen [al moet ik zeggen, de laatste tijd lukt dat niet meer].
Ook herken ik natuurlijk heel wat verhalen, maar wat ik me eigenlijk afvroeg, wat doe je tegenwoordig?
Groetjes! Marije