Gek is dat, wetenschap. Wat het is, daar is niet iedereen het over eens. Is psychologie een wetenschap? Volgens sommigen niet. En dus voelt het introductieboek zich genoodzaakt om een vol hoofdstuk te besteden aan waarom het echt wel een studie is. Prima: discussie. Iedere wetenschap heeft zo zijn eigen ideeën van onderzoek doen. Fundamenteel of toegepast? Experimenteel, of toch liever theoretisch? Iedere stroming binnen iedere wetenschap lijkt daar zo zijn eigen ideeën over te hebben. Ook niet verkeerd.
Doe je als student één studie, dan heb je daar geen last van. Je krijgt een onderzoeksvak en voert uit wat je gezegd wordt. Zo doe je een onderzoek. Deze gereedschappen mag je gebruiken. Zo schrijf je een introductie. Dit staat er in je methodensectie. Het is makkelijk om dat aan te nemen en daar verder nooit meer een vraag bij te stellen. Je weet niet beter en dat is helemaal niet erg.
Maar wat nou als je onderzoeksverslagen moet schrijven voor drie verschillende studies? Dan blijken de meningen over hoe je onderzoek moet doen - en hoe je dat op moet schrijven - héél verschillend.
Bij psychologie en onderwijskunde begin je niet met je probleem. Je geeft een theoretisch kader en daar moeten je hypothesen dan naadloos uit voortvloeien. Dat is bij economie uit den boze! Als je niet binnen 2 regels vertelt waar je onderzoek naar gaat doen, is het al fout. Je moet je onderzoeksvraag zo expliciet mogelijk maken.
Bij psychologie hoeft dat niet: als je hypothesen maar logisch zijn. Bij onderwijskunde daarentegen, heb ik zojuist op mijn donder gekregen dat er geen expliciete onderzoeksvraag is genoemd (maar ik heb toch een hypothese?). Ook 'ontbreekt' mijn designsectie. Iets wat bij economie niet bestaat. En wat bij psychologie alleen wordt toegevoegd als het écht meerwaarde heeft. Dat heeft het in dit geval niet, maar toch: foei Ellen! Leer nou toch eens verslagen schrijven.
Ik raak de weg volledig kwijt. Want waarom is methode A goed en methode B fout? En waarom is dat bij de andere studie precies andersom? Niemand kan het me uitleggen, maar toch: FOUT. "Zo werkt het nu eenmaal" is het meestgegeven antwoord.
Het resultaat is dat ik geen idee heb wanneer ik wat moet doen, laat staan waaróm. Dat maakt het lastig schrijven.
Een ander antwoord is niet altijd slechter en een creatief antwoord is niet altijd fout. Mijn docenten hebben nog veel te leren.
Via een column op DUB kwam ik terecht op deze blog, en ik vind dit wel een interessant artikel! Ik snap waar je verwarring vandaan komt. Zeker in het begin van je bachelor zijn de regels heel stringent en word je in een keurslijf gepropt met allerlei ondoorgrondbare argumenten die helemaal niets betekenen. Het is ook raar dat we alles dat we op de universiteit doen 'wetenschap' noemen, terwijl de universiteit in werkelijk een wereld aan wetenschappen en methodes herbergt, die allemaal hun eigen regels en ideeën hebben. Die regels zijn echter wel nodig, omdat ze structuur geven aan een wetenschapsgebied. Elke wetenschap heeft een eigen methode en een eigen epistemologische opvatting. Neem een hip wetenschappelijk onderwerp als de opkomst van een Europese identiteit. Als je dat vanuit drie verschillende, maar toch vrij dicht bij elkaar liggende (want: allemaal mens- en maatschappijgericht) disciplines bekijkt - sociologie, geschiedenis en rechten - , hebben die allemaal andere regels waarmee je iets over dat onderwerp kan zeggen. Dat heeft te maken met wát je onderzoekt en hoe je tot kennis kan komen. Als socioloog (wat ik overigens niet ben, dus dit is een educated guess) werk je overwegend met levende bronnen en kwantitatief onderzoek. Of mensen in Europa zich 'Europeaan' voelen kun je ze vragen in onderzoeken als de Eurobarometer. Je stelt vast wat jij onder identiteit en 'Europa' verstaat en stelt vragen - waarbij je je aan de regels van de discipline houdt. Je zorgt voor een zo klein mogelijke bias, een goed te interpreteren vraagstelling, etc. Als ik als hsitoricus hetzelfde wil onderzoeken (de opkomst van een Europese identiteit) denk ik geen moment na over bias - dat is een term die niet gehanteerd wordt. Ik denk wel na over wat identiteit is. Ik kan aan dode mensen niet vragen of ze zich Europeaan vragen, dus er zijn allerlei regels om toch onderzoek te kunnen doen. Als er over 'Europa' gesproken wordt in 1850, wat betekent Europa dan? Hoe interpreteer ik bronnen die het over Europa hebben als ik niet weet wat Europa voor hen betekende - sterker nog, als ik niet eens weet OF Europa toen iets anders was? Mensen schrijven niet objectief in hun memoires, en gemeentearchieven doen niet 'preventief' onderzoek, speciaal voor historici. Dus je moet het doen met de bronnen die je wel hebt, waardoor de regels van de statistiek en sociologie helemaal niet toepasbaar zijn. Voor juristen werkt het weer totaal anders. Zij houden zich misschien wel bezig met Europese identiteit, maar op een veel praktischer manier. Er is geen Europese identiteit als er geen wetgeving over is, of in elk geval geen juridische precedent die je kunt gebruiken als basis voor theoretisch onderzoek. Het heeft helemaal geen zin om het te hebben over Europese identiteit als er geen rechtszaken over zijn geweest. Het epistemologische kader van juristen is daarom weer totaal anders. Mijn historische regels betekenen helemaal niets voor juristen, net als het formuleren van een hypothese voor historici geen zin heeft. Een hypothese veronderstelt namelijk de mogelijkheid tot herhaling - en dat is nu net niet mogelijk. Ik kan me voorstellen dat de gamma-wetenschap soms een beetje op elkaar lijkt, maar ik raad je aan je eens te verdiepen in wetenschapsfilosofie. Lees een inleiding op Weber of Dilthey bijvoorbeeld. Voor de psychologie en economie moet er toch ook wel een theoretisch kader te vinden zijn?
BeantwoordenVerwijderenSucces in elk geval, en ga er niet te makkelijk vanuit dat als je docent (waarschijnlijk een student-assistent of promovendus?) geen antwoord heeft, de hele wetenschap dan wel niet zal kloppen. Dat is een beetje kortzichtig. Praat eens met een hoogleraar na college, of mail gewoon eens een onderzoeker - die kan het vast veel beter uitleggen dan ik, en het nuanceren voor jouw vakgebied.
Ik herken overigens je frustratie en boosheid over het academische systeem. Zeker bij algemene studies als psychologie wordt er vooral gecaterd aan de 'zesjesstudenten' en dat kan zeker in je eerste twee jaar er voor zorgen dat je alle motivatie en interesse verliest in de universiteit/wetenschap. Maar laat jezelf niet te snel uit het veld slaan. Het wordt echt beter, als je maar blijft investeren. Als je je even inzet voor die stomme vakken, dan kun je honoursprogramma's gaan doen of straks een RMA, en dan krijg je les van echte, goede docenten, samen met andere goede studenten - die dezelfde vragen stellen als jij, en ook kritisch zijn. Als je je er toe laat verleiden om je alleen boos te maken over de mensen die dommer zijn dan jij, dan leer je nooit de mensen kennen die slimmer zijn. En geloof me, die zijn er echt op de universiteit. Ze houden zich alleen zo ver mogelijk bij de gemiddelde student vandaan, dus je moet ze weten te vinden.
BeantwoordenVerwijderenDag Ellen,
BeantwoordenVerwijderenwaw.. al bijna een jaar geleden dat je hier nog iets schreef..
Ik kom hier echt wel veel te laat eens piepen..
Ik heb je boek dan ook nog maar net ontdekt. Nooit echt op zoek geweest naar boeken over hoogbegaafdheid maar ik kwam die van jou (en je ouders) toevallig ergens tegen en heb 'm dan ook maar gelijk gekocht.. Een kort en luchtig boekje. Geen al te zware boterham want daar zit ik dan weer namelijk niet op te wachten. Ik heb 'm in één ruk uitgelezen!
Ik hoor het woord hoogbegaafd niet zo graag eerlijk gezegd. Als ik het woord hoor of zie word ik ofwel erg boos ofwel erg droevig vanbinnen.. soms walg ik er ook gewoon echt van. Ik hou het kort, beloofd. Ikzelf weet pas enkele jaren wat mijn "ziekte" is. Ik ben niet zo slim als jij hoor, gelukkig niet! Ik ben gewoon hoogbegaafd, niet meer en niet minder. Niet superhoogbegaafd zoals jij bent. Gelukkig! op vlak van talen ben ik zelf eigenlijk normaal begaafd. alweer: Gelukkig! al vind ik van mezelf dat m'n talen echt wel ondermaats zijn.
Toen ik de resultaten van mijn testen hoorde was ik ontroostbaar. Vraag me niet waarom. Ik had dagen van te voren al in m'n hoofd gestopt dat ik hoogstwaarschijnlijk wel zwakbegaafd zou zijn, dat kon gewoon niet anders. En ik heb ook al heel vaak gedacht dat het misschien ook wel leuker zou zijn zo.. Maar uiteraard moet je het doen met wat je krijgt. En gelukkig is ook elk hoogbegaafd persoon anders. Want hoogbegaafdheid komt ook nooit alleen, een mens is meer dan enkel zijn IQ. Enkel mijn ouders, mijn twee zusjes en mijn huidige vriend kennen mijn "probleem". Net omdat het voor mij een probleem is en voor de maatschappij belachelijk klinkt als je dit als een probleem beschouwt hou ik het wat angstvallig verborgen. En eigenlijk, mensen zien wel dat je slim bent, maar het grappige is dat je eigenlijk best slim moet zijn om je volledige slimheid te kunnen verdoezelen. Al is het natuurlijk zonde, de maatschappij is er niet voor slimme mensen, en dat is ook de reden waarom het gewoon niet goed gaat met deze wereld. Als iedereen al eens zou beginnen met iets meer te denken en te voelen.. Maar ah, gaat het leven niet gewoon om gelukkig zijn. Wel, dat is wat ik nu probeer. En zelf dat, is een enorme opgave! Maar zo af en toe, ben ik het geheel oprecht. Gelukkig.
Wel, dat ei ben ik ook eens kwijt zeg! nu rest er mij enkel nog even te vermelden.. Ik ben oprecht nieuwsgierig hoe het ondertussen nog met je gaat.
Nele
x
In de meeste gevallen is de opleiding veel te zwaar om te volgen, waardoor er ook een hoop afhaken. Jammer het zijn toch kansen.
BeantwoordenVerwijderenHallo allemaal, ik wil gewoon dit geweldige getuigenis geven aan het hele publiek over een geweldige man die me uit een ernstige ziekte heeft geholpen. Ik heb nu ruim 2 jaar HSV-1 EN HSV-2 VIRUS en ik ging bijna aan het einde van mijn leven vanwege de ziekte. Alles wat ik in mijn hoofd heb is, laat me gewoon opgeven, want het leven is niet langer interessant voor mij en ik bid ook dat God mijn ziel zal accepteren als ik ooit weg ben, gelukkig voor mij, mijn kleine zusje rent naar me toe dat ze vond een dokter op INTERNET die HSV-1 EN HSV-2 VIRUS kan genezen. Ze hielp me met alles, de man vroeg om mijn gegevens zodat hij kruidenmedicijnen voor me kon bereiden. Nadat hij klaar was met het raadplegen van mijn gegevens, vertelde hij me hoe mijn medicijn zal worden bereid, nadat hij klaar was met het voorbereiden van mijn medicijn, stuurde hij me mijn medicijn en na 7 dagen gebruik begon ik later iets anders in mijn bloed op te merken, dus ging ik voor mijn HSV-1 EN HSV-2 VIRUS-test en ik werd negatief getest, ik ben zo blij dat ik kan zeggen dat ik geen patiënt meer ben van HSV-1 EN HSV-2. Als je HSV-1 EN HSV-2 hebt of een ziekte, HIV / AID, HPV, KANKER, HEPATITS B DIABETES ALS, PENIS ENLARGEMNT, neem dan voor je veiligheid contact op met DR.HAZIM VIA e-mailadres (usmandrhazim@gmail.com) of wat is APP-nummer + 2349058026857
BeantwoordenVerwijderen